دو قدم مانده به خندیدن برگ
یک نفس مانده به ذوق گل سرخ
چشم در چشم بهاری دیگر....
تحفه ای یافت نکردم که کنم هدیه تان
یک سبد عاطفه دارم همه ارزانی تان!
سال 1391 هم به کم کم به آخرین روزها و ساعات خود نزدیک می شود و ما همچنان در استفهام فلسفی مهاتما گاندی مانده ایم که گفت : « نمی دانم هر سالی که می گذرد یک سال به عمرم افزوده می شود یا یک سال از عمرم کم می شود؟! »
سالی که گذشت سالی سرشار از شور و نشاط و امید و البته به همراه ناملایمات اقتصادی برای کشور بود و امیدواریم سال آتی سالی پربرکت و سرشار از تحول های مثبت و درخشان برای کشور عزیز اسلامی مان باشد.
کمیته تحقیقات دانشجویان نیز در سالی که گذشت روزهای پر افت و خیزی را سپری نمود، روزهای تلخ و شیرینی که تک تک اعضای کمیته تحقیقات در آن با همدیگر شریک بودند و با همدیگر شیرینی روزها را شیرین تر و تلخی روزهای تلخ را با همدیگر قسمت نمودند تا جمعی صمیمی، مهربان و مومن پدید آورند.
هدف از این وجیزه، بیان گزارش عملکرد و غیره نیست (که البته در فرصتی مناسب به آن پرداخته خواهد شد)، فقط انجام وظیفه ای است جهت سپاسگزاری از بزرگوارانی که در این مسیر سخت همراه ما بوده اند.