پیشرفت به سبک ایرانی!!!
« پیشرفت » کلیدواژه ای که با کاربرد امروزی اش حدود 2 قرن پیش (همزمان با بازگشت اولین اعزام شدگان به اروپا) وارد فرهنگ سیاسی-اجتماعی ایرانیان شد. هرچند که در بازه های زمانی مختلف گاهی از واژه « توسعه » به جای پیشرفت استفاده شد و امروزه نیز می شود (که صد البته ناشی از دیدگاه های فلسفی متفاوت بوده و هست)، اما منظور ما معنای عام و مصطلح این واژه است.
در هر صورت، حدود دو قرن است که ایرانیان درگیر مقوله پیشرفتند و در ادوار مختلف نسخه های گوناگونی برای پیشرفت پیچیده اند، اما علی رغم همه موفقیت ها و ناکامی ها، به اعتراف همگان هنوز ما پیشرفته نیستیم. در یک نگاه خودانتقادی، واقعیت در این نکته نهفته است که ما ایرانیان هرچند آرزو داریم پیشرفت کنیم و به یک کشور « توسعه یافته » تبدیل شویم و به اصطلاح « سری » در بین سرها درآوریم اما باید اعتراف کنیم که اساسا ما ایرانیان برای پیشرفت خلق نشده ایم. تبدیل شدن به جامعه و کشوری توسعه یافته الزامات و بایدهایی دارد که مهمترین آن « کار و تلاش همه جانبه و دلسوزانه » است.
در یک نگاه ساده، امروز که در اواخر تعطیلات نوروزی به سر می بریم، بهتر است ارزیابی از آن داشته باشیم:
1) دانشگاه ها و مدارس:
دانشگاه ها و مدارس عملا از 24 اسفند سال 91 تعطیل بوده اند و با توجه به تقویم آموزشی و تعطیلی های بعد سیزدهم فروردین، روز شروع مدارس و دانشگاه ها 17 فروردین سال 92 می باشد، با یک حساب ساده می شود 23 روز تعطیلی.
2) ادرات و سازمان ها:
در بهترین شرایط، با توجه به تعطیلی 29 و 30 اسفند و به لطف مرخصی و تعطیلی و کار شیفتی، عملا این نهاد نیز روز شروع به کار جدی شان 17 فروردین سال 92 می باشد، یعنی می شود 19 روز تعطیلی.
خب با یک جمع و تفریق ساده، حدود سه هفته است که کشور به تعطیلات رفته و این برای کشوری که شعار پیشرفت همه جانبه علمی-اقتصادی-سیاسی می دهد، زیان آور است. گذشته از این مساله، کشور ما به دلیل پایین بودن سطح بهره وری در سطح ادارات و مراکز علمی، از روزهای کاری نیز نمی تواند به نحو احسن استفاده نماید و تحمیل تعطیلی های اینجنین سنگین بر گرده کشور نیز چندان توجیه درستی ندارد.
البته در این میان ابداعات مختص به خودمان نظیر « بین التعطیلین » نیز مزید بر علت شده و در کنار تعطیلات رسمی فراوان تقویم کشورمان، حجم عظیمی از تعطیلات را شامل می شود.
به نظر می رسد مسئولین امر برای این حجم عظیم تعطیلات و افزایش بهره وری باید فکری اساسی بیندیشند.
پی نوشت: برخی می گویند در کشورهای دنیا هر هفته دو روز تعطیلی هست و تعطیلات ما زیاد نیست، اولا آمار ساعات کاری در همه جای دنیا بین 40 تا 48 ساعت است، یعنی اگر آنها 5 روز کاری دارند در عوض در هر روز کار بیشتری انجام می دهند و ثانیا بهره وری بالاتری هم دارند، برای مثال به آمار ساعات مفید کاری سالیانه (بهره وری) در کشورهای مختلف توجه کنید:
ژاپن:2420 ساعت - کره جنوبی:1900 ساعت - آلمان:1700 ساعت - چین:1420 ساعت - آمریکا:1360 ساعت - ترکیه:1330 ساعت - پاکستان:1100 ساعت - افغانستان:900 ساعت - ایران:800 ساعت
یادمه دبیرستان روی یکی از این کتابای کمکی خیلی ساده نوشته بود که برنامه ریزی و تلاش برابر است با موفقیت چقدر ساده ست!! وازش به عنوان رمز موفقیت یاد کرده بود:(
عدم وجود روحیه ی انتقاد پذیری، بی همتی (همش زیر کار در رفتن) بی قانونی و عدم توجه به قانون و رعایت نکردن قانون و بعد هم هیچ اتفاقی نیافتدن پس از بی قانونی، اینها همه مشکلات فرهنگیه جامعه ی ماست باز هم می رسیم به فرهنگ و عوض کردن فرهنگ هم کار یک روز و دو روز نیست و زمان بره اما مهم اینه که در این جهت باشیم و بعد هم به فکر سرعت دادن بهش باشیم
کار و تلاش همه جانبه راستی کارگاهی در این زمینه نداریم ما که برا همه چیز پیشنهاد کارگاه می دیم یه کارگاه تقویت همت هم بذاریم دیگه داریم که