نیاز شدید نظام پژوهشی کشور، اخلاق در پژوهش
این که تولید علمیمون داره میره بالا و بالاترخیلی خوبه و نتایجی که آمار ها نشون میده واقعا خوشحال کنندس
بحث های متعددی مطرح میشه در این مورد که چطور این تولیدات علمی و مقاله ها در عرصه ی عمل به کار گرفته بشن و چقدر به درد می خورن و اصلا چقدر کیفیت دارن و ... اما در پاسخ به این صحبت ها باید بگوییم که حرف شما درست ولی این که تا این آمار ها داده می شود سریع جبهه گیری کنیم و از این حرف ها بزنیم زیاد منطقی نیست این که به این مرحله رسیدیم این ینی یه موفقیت بزرگ و باید اینو بپذیریم!
اما به نظرم حالا دیگه تو کشورمون وقتشه بیایم روی اخلاق در پژوهش مانور بدیم باید تاکید اصلیمون روی این موضوع قرار بگیره، کمیت رفته بالا خیلی خوبه اما به نظرم یکی از مهمترین فاکتور هایی که میتونه کیفیت مقالاتمونو ببره بالا همین اخلاق در پژوهشه و وضع قوانینی دقیق و منطقی و سخت در مقابل بد اخلاقی های پژوهشی که البته با روابط بر طرف نشه ینی نیایم وقتی برای یه فرد قانون، مجازراتی رو تعیین کرد با جلسه و گفتگو و روابط و ... برطرفش کنیم این یکی از روش هاییه که فک می کنم میشه باهاش جلوی پروپوزل سازی، دیتاسازی، مقاله سازی و کلا آمار سازی رو گرفت. واین طوری به آمار واقعی تولیدات علمی کشورمون که البته با کبفیت هم هست میرسیم.
مرکز ما هم میتونه با برگزاری کارگاه هایی در این زمینه و شاید وضع قوانینی در شورای پژوهش در این زمینه کمک بزرگی بکنه
خصوصا الان که کلی گروه تو دنیا تشکیل شده که آمار سرقت های ادبی مقالات ایرانی رو منتشر کنه و حساسیت بیش از حد مجلات بین المللی به مقالات ایرانی...
اشتباهات اخلاقی ای که دانسته و یا حتی ندانسته رخ میده...
شاید یکی از مهم ترین کارگاه‌هایی که باید براش برنامه ریزی کنیم پلاژیاریسمه.