از دولت آینده چه می خواهیم: دقت در انتخاب مدیران
پیش از این در پستی در مورد انتظاراتمان در بخش پژوهش نوشته بودیم، در این قسمت به بحث مهم انتخاب مدیران می پردازیم.
متاسفانه امروزه در جامعه ما دیدگاه اشتباهی وجود دارد مبنی بر اینکه مدیر مناسب برای جایگاهی فردی است که در آن زمینه به مدارج بسیار بالای علمی رسیده باشه. اگر به صورت مصداقی به مساله نگاه کنیم، برای مثال همیشه انتظار داریم برای وزارت بهداشت و معاونتهایش فردی با بالاترین مدارج علمی (ترجیحا فوق تخصص با مرتبه علمی استاد تمامی) منصوب شود.
به نظر حقیر این مساله کاملا اشتباه است، مدیریت مساله ای است که به چند عامل اساسی مرتبط است که عبارتند از:
الف) توانایی حاکمیت و رهبری: به عنوان اصلی ترین شاخصه باید مدنظر قرار گیرد.
ب) علم مدیریت و سواد مدیریتی: مدیر توانمند باید به مباحث و شاخص های مدیریتی تسلط کامل داشته باشد.
ج) تجارب مدیریتی(حرکت از جز به کلان): یعنی کسی که به مدیریت منصوب می شود یک شبه از ریاست یک مرکز تحقیقاتی به وزارت یا معاونت وزارت منصوب نشود.
د) توانایی مدیریت بحران: در سطوح کلان همیشه با موارد بحرانی روبرو هستیم که باید در کوتاهترین زمان دقیق ترین تصمیم اتخاذ شود
خب مواردی که در بالا ذکر شد می شود معیارهای پایه و غربی مدیریت، با بررسی متون اسلامی علاوه بر موارد فوق به موارد دیگری در مورد شاخصه های مدیرتی می رسیم که مهم ترین آنها عبارتند از:
الف) تقوا
ب) سعه صدر
ج) استقامت در سختی ها
در جمع بندی باید گفت:
صرفا دکتر، فوق تخصص، استاد تمام و غیره برای مدیر لایق بودن کافی نیست، به عبارت بهتر اصلا ارتباطی بین این ها نیست. مدیریت شاخص های خود را دارد.
ممکن است فردی در زمینه های تحقیقاتی فلان قدر مقاله نداشته باشه اما به خوبی از عهده مدیریت یک مجموعه تحقیقاتی بربیاید یا یک فردی اصلا پزشک نباشد اما به خوبی بیمارستان بزرگی را مدیریت کند و همین طور تا سمت های کلان.
در وادی پژوهش توجه ویژه ای باید به امر اخلاق در پژوهش صورت بگیرد و جایگاه ویژه ای برای استفاده از دانشجویان و نظرات آنها حداقل در مدیریت بخش دانشجویی پژوهش در نظر گرفته شود