کمیته تحقیقات+دانشجو+دانشگاه
منظورم از نفع و بهره یعنی این که چه سمت این نهاد بیاید وچه نیاید هیچ ضرری نخواهد کرد و اگر بیاید آیا سودی خواهد برد یا نه، آیا امتیاز ویژه ای نصیبش خواهد شد یا نه باید گفت خیر.(البته بدون شک مزایایی خواهد داشت ) ولی آیا دیدگاه یک انسان باید طوری باشد که فقط برای بهره ی خودش کاری را انجام دهد در این صورت انسان می شود بنده ی خودش و نه بنده ی خدای خودش. پس برای شروع بحث همین کافی که کسی که کاری را برای بقیه انجام دهد علاوه بر این که سود آن کار به خود او هم خواهد رسید اجر و پاداشش پیش خدای او هم حفظ خواهد شد. کمیته تحقیقات هم یک نهادی است که در صورتی که نیت کار انسان درست باشد لذت کار خود را خواهد برد. اما این که چرا این کمیته در نزد مسئولان وتا حدی دانشجویان در انزوا قرار دارد بحث طولانی دارد ولی لااقل ذکر همین نکته کافی است که گرچه این نهاد یک نهاد دانشجویی کشوری است ولی متاسفانه اوج فعالیت آن به برگزاری یک سری جشنواره و کنگره در سطح کشور محدود می شود(که البته ما در دانشگاه خودمون از اون هم محرومیم) وتاکنون هیچ گونه چارت سازمانی مشخص و دارای هدف واحد نبوده است. ولی مشکل کار کجاست که در دانشگاه ما که یک جشنواره با اسم یک نهاد برگزار می شود و آن نهاد متعلق به دانشجویان است در آن هیچ فعالیتی ندارد. در واقع علت شناسی مشکل کار شاید به زمانی بر می گردد که این جشنواره کلید استارتش زده شد و شاید آن موقع خبری از کمیته که مسئول اصلی آن هست نبوده و اگر بوده نتوانسته رضایت مسئولین را تا حدی جلب کند که برای برگزاری دوباره آن دیگر دانشجو دنبال مسئول نرود بلکه مسئول با احترام و عزت از آن نهاد تقاضای انجام کار را داشته باشد.
دانشجویان عزیز: کمیته تحقیقات که فقط در برگزاری یک جشنواره خلاصه نمی شود بلکه کارهای زیادی می تواند انجام دهد که یکی از مهمترین های آن برگزاری این چنین محافلی است.از برگزاری کارگاه و توانمد سازی دانشجویان در زمینه تحقیقات تا برگزاری سمینار و تور علمی پژوهشی و به انجام رساندن طرح های تحقیقاتی گرفته تا کارهای کوچک و بزرگ دیگر. اما قبل از انجام این گونه فعالیت ها باید این کمیته با استقبال دانشجویان مواجه شود که مشتاق فعالیت درآن باشند.در همین جا ذکر این نکته مهم است که هدف انسان مهم است و آنچه موجب رفتار ما می شود افکار و اهدافی است که در ذهن ما هستند. آری بررسی این موضوع که چرا این کمیته بین دانشجویان مطرح نیست و دانشجویان برای کار در آن تمایلی ندارندٌ کار دشواری نیست چون مشکل کار به خود ما دانشجویان بر می گردد و به افکار ما که با مطرح کردن آن شاید بتوانیم مشکل را بر طرف کنیم .در واقع باید اساس و بنیاد و هدف این کمیته روشن شود واین اصل که هر دانشجویی با هر مقطعی و رشته ای می تواند در آن فعالیت داشته باشد، همگانی شود (چه دانشجوی پرستاری باشد یا هوشبری،چه دکتری باشد یا کاردانی...)
شاید این تفکر که در بین دانشجویان هست که این یک نهاد محفلی هست و هیچ یک از افراد مسئول در آن نمی توانند باز خواست شوند را ما(دانشجویانی که به سمت کمیته نمی رویم) با رفتارمان ایجاد کرده ایم در حالی که کاملا غلط است و ما باید در هر سال از اعضا و مسئولان آن بخواهیم که کارهای انجام شده خود را برای ما بیان کنند و براساس آن و رای ما انتخاب شوند.و این مسئولین می توانند هر دانشجوی دیگری وبا هر رشته ای باشند.این امر در صورتی محقق خواهد شد که قدم در گود بگذاریم و با جان و دل و بدون هیچ گونه چشم داشتی در آن فعالیت کنیم.من در مورد این که چرا دانشجویان پزشکی کمتر سمت کمیته می آیند ودر بین آنها دو گانگی ایجاد شده و مرز بندی هایی بوجود آمده که واقعا شرم آور است هیچ صحبتی ندارم بلکه روی صحبت من با دانشجویان دانشکده های پرستاری و بهداشت است. من نمی دانم که این صحبت ها به دست آنها خواهد رسید یا نه ولی می خواهم به عنوان یک دانشجو شبیه خودشان از آنها تقاضا کنم که با کمیته آشنا شوند و از آن دوری نکنند. البته طبق اخبار و اطلاعات دانشکده پرستاری دانشجویان فعالی را دارد که به طور منظم جلساتی و فعالیت هایی تحت عنوان کمیته تحقیقات دانشجویی دانشکده پرستاری برگزار می کنند ولی این که چرا ما از آن ها بی خبر و آنها از ما بی خبرند را نمی دانم در حالی که هر دو طیف دانشجو و هردو متعلق به دانشگاه بقیه الله هستند. مگر چه اشکالی دارد هر دانشکده برای خودش یک هم چین نهادی داشته باشد و آن نهاد زیر نظر کمیته اصلی باشد.آری این کمیته اکنون بین دانشجویان پرستاری و بهداشت ناشناخته است شاید اصلا از وجود آن بی خبر باشند!!!که این واقعا اشتباه بزرگی است که تاکنون صورت گرفته و از این به بعد نباید ادامه داشته باشد. دانشجویان عزیز: مشکل ما متعلق به خود ما است و توسط خودمان باید رفع شود. زمانی که این همدلی و اتحاد بین دانشجویان دانشگاه ما برقرار شود مسئولین دانشگاه نخواهند توانست در برابر خواسته های ما کوتاهی کنند وما به طور یقین خواهیم توانست کارهای بزرگی مانند برگزاری یک کنگره بین المللی انجام دهیم. واما در جمع بندی مطالب فوق :
1- کمیته متعلق به همه دانشجویان همه دانشکده ها است و این نهاد باید در بین همه شناخته شده باشد که این یک امر مهم و قابل تامل است و باید از همین اکنون سرپرست ودبیر کمیته و دیگر مسئولان آن برای انجام آن اقدام کنند.
2- زمانی ما خواهیم توانست به خواسته هایمان برسیم که اولا هدفمان الهی و ثانیا متحد و همدل باشیم.
3- به هیچ عنوان این نهاد محفلی نبوده و مسئولین آن باید در برابرداشجویان پاسخ گو باشند.
4- در انزوا بودن کمیته محدود به عدم برگزاری جشنواره توسط آن نیست و این نهاد با هیچ شخص ویا نهادی دانشجویی دیگری مشکل ندارد و تفکرات اشتباه بوجود آمده باید برطرف شود.
5- منتظر دریافت نظرات شما هستیم و بر این اعتقادیم که نظرات و راهکارهای شما انشالله گره گشای مشکلات موجود خواهد بود.
به امید روزی که سطح افکار و اندیشه های ما فراتر ازمنافع مادی خودمان باشد وهمدلی واتحاد ما را بر آن دارد که اهداف ما الهی و گام های ما برای رسیدن به اهدافمان محکم باشد.انشاالله
ولی اینو واسه افزایش سطح اطلاعات خودت میگم که بدونی جشنواره اول و اصلا کلا بگم شروع این جشنواره ها که تا الان سه دورش گذشته مدیون تلاش های رضا باقری هست
که اون موقع دبیر بوده
انسانهای کمی پیدا میشه که بدون چشم داشت بخوان کار کنند اون موقع سرپرست کمیته و حتی الان هیچ شخصیت حقوقی نداشته و نداره اینم خودش یه معضل واسه ادامه کارشون بوده و هست