کارگاه همراه هوشمند پزشک

Authorship

شاید هنگام ارسال مقالات خود برای مجلات با مرحله ی جدیدی در پروسه ارسال مقاله مواجه شده باشید که از شما در خواست می شود تا نقش هر کدام از نویسندگان در مقاله را مشخص کنید. این اطلاعات بعدا همراه با مقاله ی شما در شماره ی مربوطه ی مجله منتشر می شود.

در پست های قبلی راجع به معیارهای قرار گرفتن در لیست نویسندگان یک مقاله صحبت شد.ICMJE احیرا یک معیار دیگر نیز به این معیار ها اصافه کرده است.

هر فردی که دارای تمامی معیار های زیر (هر چهار مورد) باشد می تواند جزو نویسندگان یک مقاله قرار بگیرد.

1- معیار اول شامل چند بخش می باشد و هر فردی که بتواند در هر کدام از این بخش ها فعالیتی داشته باشد معیار اول را کسب می کند (یعنی لزومی نیست که در تمامی بخش های معیار اول شرکت داشته باشد) و این بخش ها عبارت اند از: همکاری حقیقی و قابل توجه (substantial contribution)در مفاهیم پروژه و یا طراحی آن (concept or design)، یا جمع آوری داده ها و آنالیزآنها (acquisition or analysis) یا تفسیر داده ها (interpretation). هرفردی که معیار اول را کسب می کند باید به او اجازه فرصت برای کسب دیگر معیار ها نیز داده شود.

2- تهیه پیش نویس مقاله (drafting) و یا اصلاح ونقد آن ( critical revision for intellectual content) .

3- تایید نهایی (final approval) نسخه ی از مقاله که قرار است منتشر شود.

4- تمامی جنبه های پروژه باید از نظر دقت انجام کار و پیوستگی توسط تمامی نویسندگان بررسی شده و مشکلات مربوطه حل شود. این موضوع باید به صوزت یک توافقنامه بین نویسندگان صورت پذیرد.

جدای از این شرایط، هر نویسنده باید بداند که هر کدام از نویسندگان مقاله، در کدام بخش از پروژه فعالیت داشته است و از پیوستگی فعالیت های نویسندگان در این پروژه نیز اطمینان داشته باشد. همان طور که گفته شد یک نویسنده باید تمامی این شرایط را داشته باشد و فردی که نتواند تمامی این معیار ها را کسب کند باید نامش در قسمت acknowledgement قرار بگیرد.

نکته ی دیگر این که همان طور که اشاره شد فردی که معیار اول را دارد باید به او برای کسب معیار های دوم و سوم فرصت داده شود. به این معنی که از این معیار ها نباید برای خارج کردن فردی از لیست نویسندگان (با اجازه ی شرکت ندادن در قسمت های 2 و 3) استفاده کرد.

هفته پژوهش (4): جلسه با معاونت محترم هماهنگ کننده دانشگاه

سلام

دیروز روز خوبی برای کمیته بود، با بچه های کمیته ساعتی را مهمان دکتر متولیان نایب رئیس دانشگاه بودیم.

اتفاق مبارکی که در هفته پژوهش برای مرکز پژوهشی دانشجویان دانشگاه رقم خورد، هر چند با تمام وجود دوست داشتیم یک مراسم بزرگ برای این هفته( هفته پژوهش) برگزار می کردیم و دکتر متولیان مهمان همه دانشجویان دانشگاه می شد اما برای امیدوار بودن به آینده، جلب رضایت مسئولین دانشگاه، اثبات توانایی های دانشجویی در حوزه پژوهش و ... برای اولین بار خوب بود. همه کارها را دبیر انجام داده بود از جمله گزارش عملکرد سال 91 کمیته و ارائه آمار مقالات  کل دانشگاه از سالیان دور و ارائه آمار مقالات دانشجویی و نقش دانشجویان در این زمینه و... . مثل همیشه با دقت این کار را کرده بود و نمودارها و جدول های گزارش را هم به دکتر ارائه داد. واقعا کار جالبی بود و دکتر متولیان هم با اشتیاق فراوان به حرف هایمان گوش میداد و گزارش ها را تحویل گرفت. برای دکتر،  دانشجویان موفق کمیته در سال های نه چندان دور را معرفی کردیم و ایشان ما را به آینده امیدوار کرد. جلسه انتقاد نبود، جلسه معرفی کمیته  برای دکتر بود. هر چند دکتر در میان صحبت هایش ما را بسیج دانشجویی خطاب می کرد اما ما هم خوشحال بودیم و افتخار به این که با روحیه بسیجی کارمان را ادامه خواهیم داد. بصورت تیتر وار فقط خواسته های کلی را مطرح کردیم و ایشان قول همکاری داد. در آخر هم دکتر از روزهایی گفت که مهمان ما در اتاق کمیته خواهد بود و با فعالیت هایمان بیشتر از این جلسه اشنا خواهد شد. ما هم مشتاقانه منتظر حضور ایشان در دفتر کمیته و در جمع دانشجویان خواهیم بود. اصلا شاید سال دیگر در این چنین هفته ای همه ما با هم همفته پژوهش را جشن بگیریم و تلاش کنیم برای بهتر شدن... انشالله

هفته پژوهش (3): مدیریت پژوهش، از بی برنامگی تا دست اندازهای مالی

مدیریت را در فرهنگ های مختلف و منابع متعدد، به صورت های منتوعی تعریف نموده اند، از «هنر انجام فعالیت ها توسط دیگران» تا «فرآیند برنامه ریزی، سازمان دهی، هدایت و نظارت» اما وجه مشترک همه تعاریف بیان یک مفهوم کلی و مشترک هست.

در این میان سئوال دیگری ممکن است مطرح شود که مدیریت «هنر» هست یا «دانش»؟ پاسخ عاقلانه به این سئوال را نیز اینگونه می توان مطرح نمود که مدیریت همانند هر موضوع و کار دیگری از مجموعه ای از اصول و قوانین تبعیت می کند پس در نتیجه جهت اطلاع از کارکردهای این اصول و قوانین باید به دانش این موضوع مسلط بود. از طرف دیگر عمل مدیریتی یک «هنر» هست، چرا که استفاده از دانسته ها و بایسته ها به طور عملی ظرافت، دقت و انعطاف خاصی می طلبد که جز هنر نام دیگری بر آن نمی توان اتلاق کرد. پس به صورت خلاصه می توان گفت که مدیریت کارآمد هنری است که از یک دانش زیرساختی مدیریتی پدید می آید و در این میان مسئله ای به نام «تجربه» آن را به زیباترین شکل های ممکن می آراید. پس مدیریت، نه دانش صرف، نه هنر صرف و نه تجربه صرف هست بلکه تلفیقی متناسب از این سه موضوع است.

پس از این مقدمه تقریبا طولانی می خواهیم به این پرسش پاسخ دهیم که آیا مدیریت پژوهش در کشور ما (با تاکید بیشتر در حوزه های علوم پزشکی) به شکلی اثربخش است؟ آیا از استانداردها و اصول مشخصی تبعیت می کند یا نه؟

پیشرفت علمی کشور در سال های اخیر (به ویزه 15 سال اخیر) موضوعی بدیهی و استثنایی است، که قسمت وسیعی از این پیشرفت مرهون اهتمام رهبر انقلاب به مسئله نهضت علمی در سطح کشور هست. اما این پیشرفت نباید مانع بررسی های دقیق و حتی سخت گیرانه از حوزه های پژوهشی به ویژه حوزه مدیریت پژوهشی گردد. اگر بخواهیم رو راست باشیم، پژوهش امروز کشور از نوعی بی برنامگی مزمن، سردرگمی سیستماتیک و بی خاصیتی نهایی (با احترم به همه پژوهشگران) رنج می برد و قسمت مهمی از این آسیب ها نتیجه ضعف مدیریت پژوهشی است.

متاسفانه الگوی پژوهشی کشور به قدری نامنظم هست که عملا نمی توان آن را در زمان ها و مقاطع مختلف پیش بینی کرد، امروزه نقشه های مفهومی حوزه ها و پیشرفت های کشورهای توسعه یافته در حیطه های مختلف تهیه می شود و به کمک این نقشه ها به راحتی امکان بررسی وضعیت چند سال گذشته و پیش بینی وضعیت چند سال آینده و برنامه ریزی های کلان را فراهم می کند.

از طرف دیگر رویکردهای پژوهشی حاکم بر نهادهای مدیریت تحقیقات، متاسفانه کمی محور و گزارش محور هست به این معنا که ارائه افزایش کمی آمار جایگاه خود را به برنامه های طولانی مدت و کیفی محور داده است. البته این مشکل احتمالا به دلیل عدم ثبات در تامین بودجه های کشوری تحقیقات باشد اما در هر صورت افزایش کمی هیچگاه نخواهد توانست جایگاه افزایش کیفی را پر کند.

در کنار موارد ذکر شده باید رویکرد معاونت تحقیقات و فناوری وزارت بهداشت را هم مورد بررسی قرار داد. این نهاد به عنوان نهادی کلان که وظیفه هدایت و مدیریت حرکت تحقیقاتی کشور را (در حوزه علوم پزشکی) بر عهده دارد خود دچار سردرگمی است، این سردرگمی را می توان را سیاستگذاری های این نهاد مشاهده کرد، زمانی که یک سند جامعی موجود نباشد و حتی سندهای موجود هم به حدی کلی نگارش شده باشد که عملا امکان تفسیرهای متعدد از آن فراهم شود وضعیت موجود پدید می آید.

به نظر حقیر اگر عدم تغییر برنامه ریزی های کلان در سایر حوزه های کشور با تغییر سیاستگذرارن و مسئولین امری ضروری و مهم باشد این مسئله در حوزه های تحقیقاتی به مراتب اهمیت بالایی دارد. متاسفانه امروز شاهدیم با تغییر مسئولین کلیه سیاست های تحقیقاتی دستخوش تغییر می شود و در این میان محققین و دانشگاه ها سردرگم از وضعیت رخ داده تا به وضع موجود عادت کنند دچار شوک های سیاستی دیگری می شود.

البته صحبت در این حوزه بسیار هست و به دلایل مختلف ذکر آنها می گذریم اما در انتها نظر مسئولین را به این نکته جلب می کنیم که یکی از دغدغه های رهبر انقلاب از بیان مسئله نقشه جامع علمی کشور، یکپارچه و منظم نمودن فضای تحقیقاتی در کل کشور بود که با تغییر افراد روند پیشرفت علمی کشور دچار رکود و تغییر ناگهانی نگردد.

نکاتی در رابطه با NoteEnd و word

در پست های قبلی راجع به یکی از گزینه های موجود در ریبون اند نوت در word،یعنی همان تبدیل متن مقاله از شکل رفرنس های اندتونی به شکل ساده ی فابل ویرایش (convert) صحبت شد.

از مشکلاتی که گاهی بعد از نصب اندنوت بوجود می آید این است که ریبون اند نوت به ورد اضافه نمی شود برای این کار می توان با رفتن به مسیر File/Option/Add-ins در رود، اندنوت را به ورد اضافه یا معرفی کرد.

یکی دیگر از گزینه های جالب این قسمت، ایجاد یک فایل اندنوت با کمک فایل وردِ حاوی رفرنس های سایت شده با اند نوت می باشد که این کار با استفاده از گزینه export  در ریبون اند نوت در ورد انجام می شود. و مثلا در مواقعی که فایل اند توت مقاله به هردلیلی پاک شده باشد و یا در دسترس نباشد این گزینه کمک کننده خواهد بود. دقت داشته باشیم که با این گزینه، فقط می توان رفرنس ها را به فایل اندنوت معرفی کرد و دیگر فایل اندنوت دارای ابسترکت مقالات نخواهد بود. به هر حال بعد از تهیه ی فایل اند نوت می توان با کمک اند نوت متن کامل مقالاتی که در دسترس باشد را به دست آورد.

همچنین در ابن ریبون، امکان انتخاب استایل رفرنس ها مثل سبک ونکور و ... به صورت مستقل از اند نوت نیز وجود دارد.

منتظر مطالب تکمیلی شما در رابطه با اندنوت و ورد هستیم.

هفته پژوهش (2): آقایان و مسئولین محترم! به این روش به جایی نخواهیم رسید

معتقدیم در هفته پژوهش در کنار بیان دستاوردها و دیدن نیمه پر لیوان (که صد البته باید واقع بینانه باشد) باید به نقد عالمانه و دقیق موانع و مشکلات این حوزه نیز پرداخت که شاید این «نقد» کارکرد مهمتری از بیان دستاوردها داشته باشد.

پس اجازه دهید در همین ابتدا از برنامه های هفته پژوهش در دانشگاه ها شروع کنیم. برنامه های این هفته در دانشگاه ها را می توان به چند دسته تقسیم کرد، تعدادی از دانشگاه ها در این هفته همایش ها و کنگره های پژوهشی داخل دانشگاهی برگزار می نمایند، برخی دیگر نیز از فعالین پژوهشی در یک سال اخیر با برگزاری مراسماتی تقدیر به عمل می آورند و در برخی دانشگاه ها هم نمایشگاه های دستاوردهای پژوهشی برپاست. قسمت عمده ای از دانشگاه ها هم با نصب پوستر و «تبریک هفته پژوهش» به استقبال این هفته می روند و برخی دانشگاه ها هم از کنار مساله عبور می کنند.

به نظر می رسد همین نحوه گرامی داشت هفته پژوهش خود انعکاسی از وضعیت نابسامان، از هم پاشیده و بی برنامه پژوهش در سطح کشور باشد. در حالی که به سادگی و بدون صرف هزینه اضافی و تنها با کمی برنامه ریزی بتوان این هفته را به نقطه اوجی در 3 ماهه میانی، نیم سال پایانی تبدیل نمود. برگزاری هماهنگ و یکپارچه مراسمات هم شکل در سطح دانشگاه ها، طراحی های فرآیندهای انتخابی و تشویقی قبل از هفته پژوهش، دعوت از اساتید برجسته کشوری و بین المللی جهت سخنرانی، برگزاری جلسات هم اندیشی ارتقا وضعیت پژوهشی دانشگاه ها با حضور طیف های مختلف دانشگاهی، برگزاری جلسات پیوند «صنعت و پژوهش» و مهمتر از همه هویت بخشی به پژوهش به عنوان بازوی پیشبرنده تولید علمی و اقتصادی کشور در دانشگاه ها تنها قسمتی از این برنامه ها می تواند باشد.

در سطح ملی نیز اقدامات متنوع دیگری را می توان ترتیب داد که پرداختن به آنها در این مجال ممکن نیست اما وجه مشترک همه این فعالیت ها باید هویت بخشی به پژوهش و ارتقای وضعیت پژوهشی باشد.

مدت ها قبل گزارشی از برگزاری طرحیجهت گرامی داشت پژوهش در یکی از دانشگاه های اروپایی  را مطالعه می کردم که در آن به مدت 5 روز دانشجویان وارد دوره ای می شدند با عنوان "Be a scientist". در این دوره 5 روزه دانشجویان در قالب گروههای چند نفره در مراکز تحقیقاتی دانشگاهشان حضور می بافتند، در آنجا با کار پژوهشگران آشنا می شدند، از عملکرد و نتایج یک ساله و بلند مدت آنجا کسب اطلاع می کردند، با اساتید برجسته هم کلام می شدند و بسیاری موارد دیگر. یکی از بخش های جالب توجه در این طرح حضور بیمارانی در مراکز تحقیقاتی بود که به واسطه فعالیت آن مراکز تحقیقاتی از بیماری و یا حتی مرگ قریب الوقوع نجات یافته بودند. در روز آخر هم با برگزاری مراسمی در کمپ اصلی دانشگاه، این دوره 5 روزه به پایان می رسید.

خودتان قضاوت کنید، برگزاری مراسماتی از این دست چقدر می تواند در گسترش روحیه پژوهشی در بین اقشار دانشگاهی تاثیرگزار باشد؟

در قسمت بعد، مدیریت پژوهش دانشگاه های علوم پزشکی را مورد نقد قرار خواهیم داد...

هفته پژوهش (1): تامین فول تکست مقالات

دوستان گرانقدر همان طور که مطلع هستید، مدتی است دسترسی به منابع الکترونیک جهت دریافت مقالات با مشکل مواجه شده و عملا دریافت نسخه کامل مقالات (فول تکست) بسیاری از مجلات ممکن نیست.

به مناسبت هفته پژوهش و با رایزنی های گسترده انجام شده، از امروز دوستانی که موفق به دریافت فول تکست مقالات خود نشده اند می توانند با ارسال لینک مقاله در قسمت نظرات حداکثر ظرف 24 ساعت فول تکست مقالات درخواستی را دریافت کنند.

فقط دوستان توجه داشته باشند که حتما در قسمت نظرات آدرس ایمیل معتبر خود را وارد نمایند، چرا که فول تکست به ایمیل عزیزان ارسال خواهد شد.

در ضمن نظر به محدودیت های موجود فقط مقالات مرتبط با رشته های علوم پزشکی تامین خواهد شد و سایر عزیزانی که در رشته های فنی و مهندسی و یا علوم انسانی درخواست مقاله دارند، متاسفانه قادر به ارائه خدمات نخواهیم بود.

داستان پایان نامه(قسمت دوم): نقش پایان نامه در نظام آکادمیک کشور

اگر خاطرتان باشد از مدتی قبل بر آن بودیم تا وضعیت پایان نامه را در سیستم آموزشی مورد بررسی قرار دهیم و تا حد امکان به ارائه راهکارهای مناسب بپردازیم. در قسمت اول به موضوع بسیار مهم «حقوق معنوی» دانشجویان در موضوع پایان نامه پرداختیم و در این قسمت به موضوعی مهم دیگری می پردازیم.

اگر از مسئولین امر سئوال شود که علت طراحی واحد درسی با عنوان پایان نامه در نظام آموزشی کشور چیست، قطعا پاسخ های قانع کننده و متنوعی را خواهید شنید. هدف از نگارش این مطلب نیز پرداختن به این موضوع و بررسی این دلایل نیست، بلکه جلب نمودن توجه سیاست گزارن و تصمیم گیران به یکی از اصلی ترین کارکردهای پایان نامه هست.

ضرورت یادگیری پژوهش و مهمتر از آن به دست آوردن روحیه پژوهش محوری و تفکر مبتنی بر پژوهش، که در یک کلام می توان آن را «توانایی حل مسئله» نامید، باید یکی از اساسی ترین کارکردهای نظام آکادمیک کشور باشد اما متاسفانه فاصله آموزش و پژوهش در نظام علمی کشور فرسنگ هاست و این مسئله باعث باعث شده است روند پیشرفت علمی کشور گاها چهره کاریکاتوری به خود بگیرد. در این میان پایان نامه فرصتی است هرچند اندک تا طی آن دانشجویان با مهارت های پژوهشی آشنا شوند و در حوزه مورد علاقه خود کمی بیشتر از حد معمول به مطالعه و نوآوری (نه به معنای تام کلمه) بپردازند. اما متاسفانه ساختار نظام آموزشی همین مطالبه حداقلی را نیز برنتافته و واحد درسی پایان نامه را که می تواند بهترین و خاطره انگیز ترین واحد درسی دانشجویان باشد به موضوعی بیخود، خسته کننده و صرفا سطحی- که باید از سر رفع تکلیف انجام شود- تبدیل نموده است.

در حالی که با طراحی یک برنامه منسجم می توان دانشجویان را به تدریج با مباحث مهمی مثل تولید و پرورش ایده، جستجوی منابع، مقاله خوانی، طراحی مطالعه، آمار زیستی، مقاله نویسی و بسیاری موضوعات دیگر آشنا نمود، وقت دانشجویان را در راهروها و ساختمان های دانشگاه و بیمارستان در پی انجام کارهای بی هدف و بی سرانجام اداری تلف می کنیم و دانشجوی بیچاره پس از چند ماه دویدن تازه موفق به تصویب عنوان پایان نامه خود شده است و این تنها آغاز مشکلات هست. فرصتهای ارزشمند آموزش دانشجو در پی انجام مسائل اجرایی (مثل پرونده خوانی قطره چکانی!، درمانگاه گردی جهت یافتن کیس!، تهران گردی جهت یافتن داروی مورد نظر مطالعه! و بسیاری موارد دیگر) هدر می شود و پس از جمع آوری داده ها (که انشاالله واقعی هم هستند!) و آنالیز سطحی (در حد P value!) و نگارش کتابچه، وارد روند اعصاب خردکن داوری (که آنهم کاملا عادلانه و موثر هست!) می شود و پس از گذران مدتی، جلسه دفاع و دردسرهای آن موضوعیت می یابد و پس از همه این مسائل دانشجو با یک نمره (کاملا واقعی!) موضوع را به پایان می رساند و در این میان برای اینکه نشان دهیم این پایان نامه ها بیخود و بی جهت نیستند و کل سیستم هدفدار بوده است بحث چاپ مقاله طرح را پیش از صدور اجازه دفاع پیش می کشیم و احیانا برای اینکه خدای نکرده دانشجویی وارد حوزه مورد علاقه خود نشود (که شاید تنها موتور محرکه -به جز اجبار آموزشی!- جهت پیگیری پایان نامه باشد) قوانین مختلفی مثل «یک استاد-یک دانشجو» را موضوعیت می بخشیم و همه اینها به کنار، در جلسه دفاع به جای بحث های علمی به این موضوع که نماد درصد باید سمت راست اعداد باشد یا سمت چپ آن! می پردازیم. البته در این میان از بسیاری موارد مثل اختلاف اساتید گروه های آموزشی با همدیگر و شورای پژوهش با همدیگر و همه با همدیگر! می گذریم و به دانشجو حق می دهیم در هر مقطعی با صرف هزینه ای کلان، به یکباره خود را از شر این همه دردسر برهاند.

آنچه که به آن اشاره شد تنها گوشه ای از وضعیت حاکم بر پایان نامه ها در دانشگاه هاست و با کمی تغییر، قابل تسری به همه دانشگاه های کشور. هدف از بیان این مسائل ذکر این نکته هست که در نظام آموزشی امروز کشور تنها محل اتصال آموزش و پژوهش در موضوع پایان نامه است و با تحلیل وضعیت موجود نیز چشم انداز امید بخشی حداقل در کوتاه مدت و میان مدت برای اصلاح ساختاری ارتباط آموزش و پژوهش متصور نیست. پس به همین دلیل چه زیباتر خواهد بود تا با اصلاح فرآیندها و تسهیل قوانین و برنامه ریزی منسجم از همین فرصت هرچند ناچیز برای آموزش مهارت های اساسی پژوهش و ایجاد انگیزش پژوهشی در دانشجویان استفاده نمود.

پی نوشت: اقدامات موثری در سطح دانشگاه در این حوزه در دست انجام هست، به محض نهایی شدن اطلاع رسانی خواهد شد.

کسب برترین رتبه ایمنی بیمار در میان ۲۲ کشور مدیترانه شرقی توسط بیمارستان بقیه الله (عج)

پس از ارزیابی کارشناسان سازمان بهداشت جهانیWHO‏ از بیمارستان بقیه الله ‏(عج)‏ و ‏بررسی ‏‏140 استاندارد ایمنی بیمار ‏ این بیمارستان با کسب صد در صد امتیاز استانداردهای الزامی‏ ‏به عنوان برترین بیمارستان دوستدار ایمنی بیمار منطقه ‏EMRO‏ برگزیده شد.

پس از سه روز ارزیابی دقیق کارشناسان ‏سازمان بهداشت جهانی از بیمارستان بقیه الله ‏(عج)‏ و بررسی 140 استاندارد ایمنی بیمار برای نخستین بار از زمان شروع این برنامه توسط کارشناسانWHO‏ ‏‎ ‎در بین 22 کشور منطقه ‏EMRO‏ این ‏بیمارستان توانست با کسب صد در صد امتیاز استانداردهای الزامی، 92 درصد امتیاز استانداردهای ‏اساسی و 38 درصد امتیاز استانداردهای پیشرفته و در نهایت کسب سطح 3 ایمنی بیمار به عنوان ‏برترین بیمارستان دوستدار ایمنی بیمار منطقه ‏EMRO‏ برگزیده شود.

ارزیابان سازمان جهانی ‏بهداشت ضمن اعلام نتایج اظهار داشتند که تاکنون هیچ بیمارستانی در منطقه ‏EMRO‏ نتوانسته است ‏چنین امتیازی را کسب کند، لازم بذکر است بالاترین سطح قابل دستیابی برای ایمنی بیمار (سطح ‏چهار) است و نکته قابل ذکر اینکه که تاکنون هیچ بیمارستانی در میان 22 کشور منطقه مدیترانه شرقی از قبیل (مصر ،عربستان ،امارات ،لبنان ،قطر ،کویت و ...) نتوانسته است حتی  سطح 1 ایمنی بیمار را (کسب فقط 20 امتیاز استاندارد های الزامی) بدست آورد.

برای مشاهده لیست اعضای کشورهای حوزه EMRO‌کلیک کنید.

Thrita Journal of Medical Sciences

Volume 2, Issue 2 Released

Click here for more information and online submission

Executive Committee of Thrita